Μητέρα, μου είπες… Κατηγορία δημοσίευσης: Γενικά, Μητρότητα

 Μητέρα,  μου είπες…
Μητέρα, μου είπες
ότι η μητρότητα θα είναι πανέμορφη.
Αλλά μητέρα ποτέ δεν μου είπες τι θα έκανε σε εμένα.
Πως θα έπαιρνε τη γυναίκα που ήμουν
τη γυναίκα που νόμιζε πως ήξερε
τα πάντα να την γκρεμίσει
και να της μάθει
ότι έχει τόσα μα τόσα πολλά να μάθει ακόμα.
 Μητέρα,  μου είπες…
Μητέρα, μου είπες
ότι θα υπάρχουν άγρυπνες νύχτες.
Αλλά μητέρα, πότε δεν μου είπες
πόσο κουρασμένη θα ήμουν.
Πως ο ύπνος θα γίνει μια πολυτέλεια και όχι κάτι το οποίο δικαιούμαι.
Αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο γλυκό,
ακούγοντας τον θόρυβο της σταθερής ανάσας τους ενώ κοιμούνται.
Και ακόμη όταν το μόνο που ήθελα ήταν να κλείσω τα μάτια μου για πέντε λεπτά
μικρά, χνουδωτά χεράκια αγκάλιαζαν τον λαιμό μου,
τραγουδώντας μου τραγούδια,
λέγοντας μου ιστορίες,
χαχανίζοντας και παίζοντας
και άλλα πολλά που με έκαναν να ξεχνάω την ανάγκη που είχα για ύπνο.
 Μητέρα,  μου είπες…
Μητέρα, μου είπες
ότι θα καταλάβω πολλά μια μέρα.
Αλλά μαμά ποτέ δεν μου είπες
ότι η μητρότητα θα πάρει από μέσα μου
τον τελειομανή εαυτό μου
και θα τον περιορίσει σε κάποιον
που δεν έχει άλλη επιλογή από το να αποδεχτεί
ότι μερικές φορές το “αρκετά καλό” είναι πραγματικά αρκετό.
 Μητέρα,  μου είπες…
Μητέρα, μου είπες
ότι η μητρότητα θα αλλάξει τον τρόπο που σκέφτομαι.
Αλλά μητέρα ποτέ δεν μου είπες
πως η αιχμηρή μου μνήμη θα γίνει κομμάτια
και θα ξεχνάω,
θα χάνω
και θα μπερδεύω πράγματα.
Αλλά πάντα θα θυμάμαι καθαρά
το βάρος που ένιωσα από τα μικρά,
ζεστά σώματα τους
καθώς τα κράτησα πρώτη φορά στα χέρια μου.
 Μητέρα,  μου είπες…
Μητέρα, μου είπες
ότι η μητρότητα θα μου διδάξει την ανιδιοτέλεια.
Αλλά μαμά ποτέ δεν μου είπες
πως μερικές φορές θα αισθάνομαι
ότι η ανεξαρτησία μου,
η ελευθερία μου,
ο χρόνος μου,
η αίσθηση του εαυτού μου
δεν υπάρχουν πια και ότι θα νιώθω ένοχη
όταν μερικές φορές θα εύχομαι να μπορούσα να τα είχα όλα αυτά πίσω.
Αλλά στην πραγματικότητα η μητρότητα
θα μου δώριζε τόσο συναρπαστικές
και πολύτιμες στιγμές που μπορούν ειλικρινά
να μου κόψουν την ανάσα.
 Μητέρα,  μου είπες…
Μητέρα, μου είπες
ότι η μητρότητα θα αλλάξει τις προτεραιότητες μου.
Αλλά μητέρα ποτέ δεν μου είπες
για την ανησυχία που θα με καταβάλλει.
Το ποσό πολύ θα ανησυχούσα.
Είναι χαρούμενα;
Είναι υγιή;
Είμαι αρκετή για αυτά;
Δεν ήξερα ότι οι ανάγκες κάποιου άλλου
θα μπορούσαν ολοκληρωτικά να καταναλώσουν
κάθε μου σκέψη και ότι όλα τα υπόλοιπα θα γίνουν χωρίς καμία σημασία,
δευτερεύοντα,
όσο τα παιδιά μου ήταν πραγματικά χαρούμενα.
 Μητέρα,  μου είπες…
Μητέρα, μου είπες
ότι θα είναι πραγματική χαρά να τα παρακολουθώ να μεγαλώνουν.
Αλλά μητέρα ποτέ δεν μου είπες
πόσο γρήγορα θα περάσει ο χρόνος.
Πως οι ώρες, οι μέρες,
οι εβδομάδες και οι μήνες θα γλιστρήσουν
μέσα από τα δάχτυλα μου τόσο γρήγορα,
και θα πιάσω τον εαυτό μου να κοιτάζει ένα παιδί αντί για ένα μωρό,
ένα μωρό αντί για ένα νεογέννητο.
Και θα παρακαλάω μέσα μου να με “περιμένουν”
ώστε να μπορέσω να τα προφτάσω.
 Μητέρα,  μου είπες…
Μητέρα, μου είπες
ότι η μητρότητα θα με διδάξει πράγματα.
Αλλά μαμά ποτέ δεν μου είπες
πως όταν γίνω μητέρα θα δοκιμαστώ,
θα πιεστώ,
θα αμφιβάλλω
και θα  σκέφτομαι ότι κάνω τόσα πράγματα λάθος.
Όμως αυτό με κάθε δοκιμή,
με κάθε ώθηση,
με κάθε προσπάθεια θα με διδάξει πως να γίνω καλύτερη,
πως να γίνω πιο δυνατή και για πόσα πράγματα ήμουν ικανή.
 Μητέρα,  μου είπες…
Μητέρα, μου είπες
πως με αγαπούσες.
Αλλά μητέρα ποτέ δεν μου είπες
πως η αγάπη θα κυλούσε τόσο έντονα μέσα στις φλέβες μου.
Πως κάθε άλλο είδος αγάπης που είχα νιώσει
δεν ήταν σε τίποτα σαν και αυτή.
Πως θα είναι μια αγάπη που θα με διδάξει
να δίνω περισσότερα από όσα νόμιζα ότι μπορώ,
με κάποιον τρόπο να δίνω
και πάλι περισσότερα
ακόμα και όταν σκέφτομαι ότι δεν έχει μείνει τίποτα.
Και να είμαι ευγνώμων με τις απλές χαρές…
Μητέρα,  μου είπες…

Κείμενο της Rasha Rashdy..