Υπερπροστατευτισμός Κατηγορία δημοσίευσης: Ενσυναίσθηση – Tags: Γονεικη συμπεριφορα, υπερπροστασια

υπερπροστατευτισμος

Ο υπερπροστατευτισμος από μόνος του σαν λέξη έχει αρνητική χροιά, καθώς δηλώνει κάτι που λειτουργεί καθ’ υπερβολή και επομένως είναι δυσαρμονικό και άσχημο. Σαν φαινόμενο ο υπερπροστατευτισμός των παιδιών από τους γονείς τους εμφανίζεται κυρίως στις πόλεις, λιγότερο στα περίχωρα των πόλεων και ακόμη λιγότερο στις επαρχίες και τα χωριά. Η διαπίστωση αυτή προκύπτει από προσωπική μου εμπειρία και παρατήρηση, καθώς βλέπω τα παιδιά στις πόλεις (ειδικά των ανεπτυγμένων χωρών) να έχουν οπωσδήποτε συνοδό, ακόμα και για τις κοντινότερες μετακινήσεις τους.

Από την άλλη στα χωριά, είναι κοινή διαπίστωση ότι τα παιδιά τριγυρνούν μόνα τους, σχεδόν χωρίς κανέναν περιορισμό από τους γονείς τους. Αυτό είναι και ένα παράδοξο, αφού στην εξοχή δεν υπάρχουν μέτρα ασφαλείας όπως στις πόλεις και επιπλέον είναι πολύ πιο μεγάλοι οι κίνδυνοι για ένα παιδί, απ’ ότι πχ. σε μία παιδική χαρά. Επομένως, για ποιον λόγο ένα παιδί χρειάζεται συνοδό στην παιδική χαρά και όχι σε ένα ποταμάκι ή ένα δάσος;

υπερπροστατευτισμος

Ο προφανής λόγος είναι η ψυχολογία των γονιών που ζουν και εργάζονται σε μία τυπική ‘‘Δυτική’’ πόλη. Ο αστικός τρόπος ζωής και το στρες (μικρό ή μεγάλο) που αυτός συνεπάγεται, επηρεάζει τις ανθρώπινες σχέσεις και σε μεγαλύτερο βαθμό την πιο ανθρώπινη και φυσική σχέση απ’ όλες, αυτή του γονιού με το παιδί του. Ο υπερπροστατευτισμός είναι ένας τρόπος έκφρασης, ένα πρόσωπο, του γενικότερου ψυχισμού και του φόβου του γονέα και μία προβολή πάνω στο παιδί του, της ανάγκης του για ασφάλεια.

Τα παιδιά όμως δεν έχουν τις ίδιες ανάγκες με τους γονείς τους. Τα ζωογονεί η περιέργειά τους και ούτε που νοιάζονται για την ασφάλεια του περιβάλλοντός τους. Διψούν για το άγνωστο, για ρίσκο, για δοκιμή των αντοχών τους. Έτσι, ο υπερπροστατευτισμός τα αφοπλίζει, χωρίς να πετυχαίνει καν το σκοπό του, αφού εγείρει τον πιο μεγάλο κίνδυνο απ’ όλους, που είναι ο ψυχικός ευνουχισμός. Που σημαίνει αδυναμία για τα παιδιά να συναναστραφούν με τους ανθρώπους και αδυναμία να γνωρίσουν την αξία και την απαξία του κάθε πράγματος.

υπερπροστατευτισμος

Από την πλευρά των γονιών, ο ψυχισμός του φόβου τους στερεί τη δυνατότητα να γνωρίσουν το παιδί τους. Ένα παιδί που δεν δοκιμάζει την περιέργειά του και δεν ρισκάρει, παραμένει άγνωστο ως χαρακτήρας στο γονιό του, καθώς αυτός δεν μπορεί να ξέρει τις προτιμήσεις του και τις αντιδράσεις του στα δύσκολα και στα εύκολα, στις νίκες και στις ήττες.

Οι γονείς που έχουν το κουράγιο και τη θέληση να γνωρίσουν τα παιδιά τους, πρέπει να λειτουργούν χωρίς υπερβολές και χωρίς ελλείψεις. Η ενσυναίσθηση μας δίνει μία λύση. Ο ρόλος του γονέα είναι να δίνει τις επιλογές στο παιδί του και να το αφήνει μόνο του να επιλέξει. Στη συνέχεια ο γονέας πρέπει να αποδώσει στο παιδί του όλα τα συνακόλουθα και τα σύμφωνα με την επιλογή του, καλά και άσχημα, μέχρι το παιδί να ζητήσει ξανά το δικαίωμα της επιλογής. Έτσι στολίζονται οι παιδικοί χαρακτήρες με το υψηλότατο φρόνημα της δικαιοσύνης, την οποία αρχίζουν οι ίδιοι να απαιτούν για τον εαυτό τους και για τους άλλους σε κάθε τους πράξη. Και ο γονιός παρακολουθώντας τις επιλογές του παιδιού του, αρχίζει να καταλαβαίνει τι ψυχή, τι άνθρωπο έφερε στον κόσμο.

υπερπροστατευτισμος

Με αυτό τον τρόπο βλέπει ο γονιός αν αρέσει στο παιδί του (παραδείγματος χάριν) να αμύνεται ή να επιτίθεται και σε ποιες περιπτώσεις. Αν του αρέσει ο διάλογος ή οι χειρονομίες. Αν αντέχει να χάνει ή θέλει μόνο να κερδίζει. Αν είναι φιλόπονο και εργατικό ή αν τα θέλει όλα έτοιμα. Αν μπορεί να προσφέρει, να μοιράζεται και να είναι συμπονετικό ή αν είναι κτητικό. Αν ασχολείται με τα αναγκαία ή αν προτιμά να τα αγνοεί. Αν ξεκινάει με τα χαμηλά και αυτά που προηγούνται ή αν θέλει να μεταβαίνει απευθείας στα υψηλά και σε αυτά που έπονται. Αν τολμά να δοκιμάζει τις δικές του ιδέες ή αν ψάχνει μόνο για έτοιμες γνώσεις. Αν είναι αυστηρό με τους άλλους και αν είναι το ίδιο με τον εαυτό του. Αν έχει δύναμη θελήσεως ή αν τα παρατάει εύκολα. Αν έχει μέθοδο και σκοπό ή αν συμπεριφέρεται κατά πως φυσάει ο άνεμος.

Οι επιλογές μας, δείχνουν τα ενδιαφέροντά μας και τα ενδιαφέροντά μας, δείχνουν τις σκέψεις και το βαθύτερο Είναι μας. Αυτός είναι ο λόγος που η Google κρατάει ιστορικό αναζητήσεων για κάθε χρήστη. Έτσι μας γνωρίζει έναν έναν προσωπικά και είναι λυπηρό να ξέρει η Google καλύτερα τα παιδιά από ό,τι τα ξέρουν οι γονείς τους. Όπως η Google κρατάει ιστορικό αναζητήσεων, έτσι και οι γονείς ας κρατήσουν ένα ημερολόγιο για κάθε τους παιδί, αλλά και για τον εαυτό τους. Μπορούν να γράφουν όλα αυτά που είπαμε παραπάνω και ακόμα τις σκέψεις των παιδιών τους (αν μπορούν να τις εκμαιεύουν), τις συναισθηματικές τους αντιδράσεις, τις αλλαγές στις συνήθειές τους, την πρόοδό τους σε διάφορους τομείς και πολλά άλλα. Είναι πολύ εύκολο το ημερολόγιο αν γίνει μία βραδινή συνήθεια πριν τον ύπνο και είναι πολλές οι φορές που θα ανατρέξουμε στο μέλλον να βρούμε πολύτιμες πληροφορίες σ’ αυτό.