7 άκυρα πράγματα που έλεγα πριν γίνω μητέρα Κατηγορία δημοσίευσης: Newsletter, Μητρότητα

7 άκυρα πράγματα που έλεγα πριν γίνω μητέρα

Όταν ήμουν 25 χρονών, πίστευα πως όσα χρόνια και να περνούσαν, εγώ θα παρέμενα σε εκείνη την ηλικία με το ίδιο μυαλό, τις ίδιες ανύπαρκτες υποχρεώσεις και πολλές πεποιθήσεις για το μέλλον!  Δέκα ολόκληρα χρόνια μετά, όχι απλά δεν παρέμεινα 25, αλλά γέννησα και δύο υπέροχα παιδιά. Παρατηρώντας λοιπόν τα παιδιά μου να μεγαλώνουν, δεν είναι λίγες οι φορές που οι σκέψεις  με ταξιδεύουν πίσω σε εκείνη την ‘αθώα’ ηλικία των 25 . Πραγματικά όταν σκέφτομαι, όλα αυτά που έλεγα, που πίστευα, τα σχέδια που έκανα, ακόμη και το πως φανταζόμουν και παρουσίαζα τον εαυτό μου ως μητέρα σε υποθετικές τότε συζητήσεις, η μόνη αντίδραση που μου βγαίνει είναι να γελάσω. Να γελάσω πολύ και δυνατά, γιατί αλήθεια όλα αυτά, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Σας παραθέτω λοιπόν, ορισμένες σκέψεις από τότε, σχολιάζοντάς τες με σύμφωνα με όσα έχω περάσει ως τώρα.

1. Δεν προλαβαίνω.

Ακόμη και οι φίλοι μου τότε μου φώναζαν. Ήταν μια έκφραση η οποία είχε γίνει ένα με μένα. Ήμουν μόνη, χωρίς άντρα, χωρίς παιδιά μεμία μόνο δουλειά. Και δεν προλάβαινα να βγω για ψώνια, να βγω για καφέ ή ποτό, να συμμαζέψω το μονίμως ακατάστατο σπίτι μου, να χαλαρώσω… Τώρα όμως που το πρόγραμμά μου αντικειμενικά είναι πολύ πιο φορτωμένο, συνειδητοποιώ πως υπάρχει χρόνος για όλα– αρκεί να είναι αρκετά ψηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων.. Σωστός προγραμματισμός των υποχρεώσεων εκτός οικογένειας, ώστε να υπάρχει χρόνος ελεύθερος  Και πιστέψτε με, δεν είναι δύσκολο να γίνει.

2. Μα είναι δυνατόν να φύγει νωρίτερα από το γραφείο για να πάει στα παιδιά της; Εμείς δεν έχουμε δηλαδή προσωπική ζωή;

Ναι το έλεγα , για πολλές συναδέλφους. Τώρα πραγματικά θέλω να τους ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη για αυτές μου τις σκέψεις και τα νεύρα μου. Εγώ τότε μόνη μου και αυτές με ένα, δύο ή τρία παιδιά, που το μόνο που ήθελαν ήταν να πάνε νωρίς σπίτι για να ετοιμάσουν το φαγητό της επόμενης μέρας, τα παιδιά για το σχολείο, το σπίτι και ποιος ξέρει τι άλλο. Πλέον σας καταλαβαίνω απόλυτα, και ανυπομονώ να γυρίσω σπίτι για να με αγκαλιάσουν τα μικρά τους χεράκια.

3. Δεν καταλαβαίνω γιατί μερικές όταν γίνονται μάνες παραμελούν τον εαυτό τους.

Έτσι λοιπόν μια μέρα μετά το δεύτερο παιδί, ξύπνησα και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Τα παραπανίσια κιλά της εγκυμοσύνης μου ήταν ακόμα εκεί, ήμουν άλουστη, αχτένιστη, με πρησμένα μάτια από το ξενύχτι και με λεκέδες από μητρικό γάλα πάνω σε ένα άθλιο t-shirt. Και τότε κατάλαβα, πως όταν κάνεις παιδιά, το μόνο που σε νοιάζει είναι εκείνα και όχι ο εαυτός σου. Μόνο εκείνα.

4. Θα προσέχω τι τρώω στην εγκυμοσύνη/ θα γεννήσω φυσιολογικά, θα θηλάσω ένα τρίμηνο, θα γυρίσω στην δουλειά μετά από κανένα χρόνο.

Στην εγκυμοσύνη μου λοιπόν πήρα 20 κιλά, γέννησα με καισαρική, θήλασα πάνω από ένα χρόνο και γύρισα μετά από 40 μέρες στην δουλειά. Κάπως έτσι κατάλαβα πως όλα αυτά που σχεδίαζα, τα σχεδίαζα μόνη μου και ως γνωστό όταν κάνεις σχέδια το σύμπαν γελάει…

5. Τα δικά μου τα παιδιά δεν θα τρώνε αηδίες.

Ναι, σωστά. Τα δικά μου τα παιδιά θα τρώνε συνεχώς βλακείες και εγώ θα είμαι μονίμως από πίσω να τα κυνηγάω και να ουρλιάζω σαν υστερική. Εγώ να προσπαθώ να τους ταΐσω υγιεινά και αυτά στο ένα χέρι να κρατάνε την κούκλα τους και στο άλλο καραμέλες. Ο παλιός μου εαυτός ουρλιάζει μέσα μου.

6. Είμαι τόσο κουρασμένη

Και εγω τώρα πάλι γελάω δυνατά. Και δε χώραει καμία άλλη επεξήγηση.

7. Δεν νομίζω ότι θα αγαπήσω κανέναν από τον ίδιο μου τον εαυτό.

Πόσο λάθος έκανα τότε. Στέλνω λοιπόν τα φιλιά μου στον παλιό μου εαυτό, λέγοντάς του ότι τώρα είμαι πραγματικά ευτυχισμένη εχοντας μάθει το πραγματικό νόημα της αγάπης μέσα από τα παιδιά μου.

Πηγή : themamagers